παραπρωκτικός

-ή, -ό και παραπρώκτιος, -ο

1. αυτός που βρίσκεται κοντά στον πρωκτό

2. ανατ. το ουδ. ως ουσ. το παραπρώκτιο

ιστός που περιβάλλει το απευθυσμένο, το τελευταίο τμήμα τού παχέος εντέρου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + πρωκτικός. Η λ. ως επιστημον. όρος είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. paraproctium].